GDOS
path = a:\fonts ;Nazwa katalogu zawierającego fonty - w pierwszej linii musi znaleźć się opis katalogu, w którym zgromadziłeś swoje fonty. - musisz umieścić nazwy wszystkich fontów, które chcesz zainstalować, po części opisującej konkretną rozdzielczość (screen.sys 01,02,03,04, pokazane wcześniej). Screen 01 jest trybem domyślnym, nie wymagającym dodatkowych definicji, 02 jest dla niskiej rozdzielczośći, 03 dla średniej rozdzielczości a 04 dla trybu monochrome. W ten sposób możesz oznaczyć rodzaje fontów w każdej rozdzielczości. Nie znaczy to, że trzeba koniecznie definiować znaki dla rozdzielczości nieużywanej; można ten opis pominąć. Ten fragment pliku mógłby wyglądać np. tak:
01p screen.sys ; DEFAULT - komentarze mogą być zawarte w pliku ASSIGN.SYS, jeśli będą poprzedzone średnikiem (";"). Nie zostały opisane dwa ostatnie wiersze, które zawierają nazwy sterowników urządzeń zewnętrznych. FX80.SYS to nic innego, jak nazwa drivera drukarki (Epson FX 80), a META.SYS - driver grafiki GLM. Jest konieczny przy wydruku, zarówno na ekranie, jak i na drukarce. W przypadku programów graficznych, w których nie zależy nam na dokładnym odwzorowaniu krojów, nie spotyka się definicji krojów dla drukarki. Po prostu ekran jest drukowany w całości, bez rozróżniania na grafikę i tekst. Tak działa np. Degas Elite. Ale już w Easy Draw jest inaczej: trzeba określić fonty dla drukarki, bo w trakcie druku program ten odwołuje się do nich. I tu tkwi pewien problem. Rozdzielczość ekranu w trybie High wynosi ok. 70 dpi (dot per inch), natomiast rozdzielczość drukarki bywa, że wynosi 200, i więcej dpi. Gdy zainstalujemy te same fonty dla ekranu co dla drukarki, rezultaty będą tragiczne. Dlatego fonty drukarkowe są najczęściej bardziej dokładne (a co za tym idzie - mają większe długości). Dopiero takie wyjście daje lepsze efekty. Ale nie jest to rozwiązanie idealne, przede wszystkim z tego powodu, że nie można przewidzieć dokładnie, jak zmienią się proporcje między krojem ekranowym i przeznaczonym dla drukarki. Nie mówiąc już o tym, że trudno jest stworzyć krój dla drukarki; nie jest to przecież zwykłe powiększenie kroju ekranowego. To wszystko sprawia, że nie spotyka się często takich rozwiązań, aczkolwiek program SCIGRAPH, przeznaczony dla Atari TT, również korzysta z GDOS. A oprócz niego cała masa wcześniej tworzonego oprogramowania (Timeworks Publisher, Easy Draw, Calligrapher) używa właśnie GDOS i fontów w jego formacie. Jeśli piszę o pliku ASSIGN.SYS, to wcale nie oznacza, że musi się on znaleźć na dysku startowym - po prostu możemy zrezygnować z używania dodatkowych krojów i drukowania "spod" programu, którego dotyczy instalacja. Myślę, że znajomość konfigurowania pliku ASSIGN.SYS może się okazać pomocna dla tych wszystkich użytkowników STówki, którzy dopiero rozpoczynają z nią wielką przygodę i chcą umieć coś więcej. Życząc owocnych prób w zmienianiu konfiguracji programów kończę ten pierwszy odcinek poświęcony systemowi GDOS. Za miesiąc nieco o fontach w tym formacie i ich edycji. Maciej Żurawski
|