Tajemnice ATARI

Programy archiwizujące


    Każdy z użytkowników komputera po jakimś czasie dorabia się sterty dysków z różnymi plikami (np. obrazkami w wielu formatach graficznych), których - mimo, iż nie są używane - żal sformatować, "bo kiedyś mogą się przydać". W takich wypadkach niezastąpione okazują się programy archiwizujące pliki.    Archiwizacja jest to metoda zmniejszania objętości plików, które nie są często używane, bądź to dla oszczędności miejsca na dyskietkach, bądź też dla szybszej - a co za tym idzie tańszej - transmisji przy pomocy modemu. Plik zarchiwizowany, np.obrazek stworzony przy pomocy programu graficznego DEGAS ELITE, w tej postaci nie może być użyty przez program, dopiero powtórne przetworzenie - "ekstrakcja" pliku przywraca mu jego stary format.

   Programami podobnymi do programów archiwizujących są tzw. pakery, które pakują pliki i programy wykonywalne zmniejszając ich wielkość w kilobajtach a mimo to spakowany program może dalej w tej postaci zostać uruchomiony. W tym wypadku podczas uruchamianią w ciągu kilku sekund dokonuje się dekompresja. Wiele gier i programów użytkowych rozpowszechniane jest w formię skompresowanej, ze specjalnym programem do zainstalowania i rozpakowania na twardym dysku lub dyskietkach. Zajmijmy się dwoma najpopularniejszymi narzędziami do archiwizowania danych: LHARC v.201i oraz ARC v.6.02. Oba te programy powstały kilka lat temu na komputerach PC, a następnie powstały ich wcielenia przeznaczone dla ST. Co jakiś czas pojawiają się ich nowsze, bardziej efektywne i rozbudowane wersje (obie wymienione przeze mnie są, o ile mi wiadomo, najnowszymi). Obydwa programy, a także inne im podobne, jak np. ZIP, ZOO, LARC, są rozprowadzane na zasadach public domain. Archiwizery te są programami w postaci *.TTP (TOS TAKES PARAMETRS), więc zmusza to użytkownika do wpisywania instrukcji i ścieżek dostępu do plików, co jest niestety dość niewdzięcznym zajęciem i łatwo tu o pomyłki. Aby temu zaradzić ARC posiada ARCSYS, (shell) nakładkę na ARC.TTP w postaci programu korzystającego z GEMu (GRAFIC ENVIRONMENT MANAGER), czyli łatwego systemu okienek, menu i selektora, który każdy użytkownik dobrze zna w przeciwieństwie do żmudnie wystukiwanych komend. Po uruchomieniu ARCSYS pojawia się ekran programu z okienkami dialogowymi. Użytkownik musi ustawić konfigurację plików aby shell wiedział gdzie ma znaleźć program główny, gdzie będą pliki do archiwizacji oraz katalog z rozszerzeniem *.arc, do którego będą przenoszone zarchiwizowane pliki. Dostępne opcje programowe widzimy w okienkach i wystarczy je uruchamiać kursorem myszy (rys. 1). ARCshell umożliwia szybszą i (za pomocą myszki) łatwiejszą obsługę archiwizacji plików, lecz jest to jego jedyna przewaga nad konkurencyjnym LHARC. Dla porównania szybkości i efektywności obu programów użyłem ich do archiwizacji pliku tekstowego, pliku grafiki i programu, na ilustracjach 2 i 3 można porównać efekty pracy obu programów. Jeśli chodzi o szybkość dokonywania kompresji, to LHARC był odrobinę szybszy. Jedyną niedogodnością LHARCa jest dość skomplikowany sposób obsługi - po uruchomieniu programu widzimy tylko jedno okno dialogowe z linią do wpisywania komend (rys. 4). Aby dowiedzieć się w jaki sposób obsługiwać program bez wpisywania jakichkolwiek parametrów należy nacisnąć OK lub RETURN. Pojawi się wtedy (rys. 5) ekran pomocniczy ze spisem wszystkich komend i parametrów LHARCa. Oto kilka przykładowych operacji przy użyciu komend tego programu: Wpisujesz: a archive.lzh ATARI.PI1 /h - program został poinformowany że chcesz dodać do katalogu archive.lzh (jeśli wcześniej takiego nie było, to zostanie utworzony) dany obrazek, opcja h oznacza, że program po skończeniu operacji będzie wyświetlał ekran informacyjny i czekał na naciśnięcie przycisku.

   Jeżeli do użycia będzie Ci potrzebny jedynie określony plik z archiwum, np. z archiwum RYSUNKI.LZH potrzebujesz wszytkie obrazki w formacie Degasa wysokiej rozdzielczości, napisz: x RYSUNKI.LZH *.PI3. LHARC wyszuka znajdujące się w archiwum pliki o rozszerzeniu PI3, dokona dearchiwizacji i zapisze je na dyskietkę. Aby bez rozpakowywania dowiedzieć się jakie pliki znajdują się np. w archiwum OBIEKTY.LZH, wpisujesz: v OBIEKTY. LZH /h i otrzymujesz wyświetloną listę plików wraz z informacją o ich atrybutach, długości w postaci skompresowanej oraz ich długości w normalnej postaci. Opisy wszystkich komend programu znajdują się w dołączonej do programu dokumentacji. LHARC jest programem dość efektywnie zmniejszającym objętość plików, co pozwoli każdemu użytkownikowi na optymalne użycie swoich dyskietek.

Paweł Zgoda

Powrót na start | Powrót do spisu treści | Powrót na stronę główną

Pixel 2001